دانلود فیلم Love Is in the Air (2013) BluRay 720p با زیرنویس فارسی

دانلود فیلم Love Is in the Air (2013) BluRay 720p با زیرنویس فارسی

کیفیت BluRay 720p

اطاعات کامل:  IMDB

منتشر کننده فایل:  مووی سانگ

فرمت :  MKV

حجم: ۷۰۰ مگابایت

محصول:   امریکا

زبان:   انگلیسی

ژانر: عشقی| رمانتیک| کمدی

زیر نویس : ندارد

خلاصه داستان: آنتوان که یک وکیل خبره است جهت  انجام مصاحبه با موکل خود و تکمیل پرونده وی باید به سفری برود در این میان در پرواز خود را درست بغل دست دوست دختر قبلی خود می بیند و . (more…)

*******

جهت دیدن عکس ها به ادامه مطلب مراجعه کنید

کارت پستال عاشقانه

عکس های عاشقانه

کارت پستال عاشقانه

کارت پستال عاشقانه با متن فارسی

شعر سنگ مزار پروین اعتصامی :

اینکه خاک سیهش بالین است

اختر چرخ ادب، پروین است

گر چه جز تلخی ز ایام ندید
هر چه خواهی، سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار، امروز
سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی دوست دلی غمگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی، این است

آدمی هر چه توانگر باشد
چون بدین نقطه رسد، مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و، ادب، مسکین است

زادان و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنت گاه
خاطری را سبب تسکین است

از پروین اعتصامی - لطفن برای شادی روحش صلوات  بفرستید .

 پروین اعتصامی :

سپیده‌دم، نسیمی روح پرور
وزید و کرد گیتی را معنبر

تو پنداری، ز فروردین و خرداد
بباغ و راغ، بد پیغام آور

برخسار و بتن، مشاطه کردار
عروسان چمن را بست زیور

گرفت از پای، بند سرو و شمشاد
سترد از چهره، گرد بید و عرعر

ز گوهر ریزی ابر بهاری
بسیط خاک شد پر لؤلؤ تر

مبارکباد گویان، در فکندند
درختان را بتارگ، سبز چادر

نماند اندر چمن یک شاخ، کانرا
نپوشاندند رنگین حله در بر

ز بس بشکفت گوناگون شکوفه
هوا گردید مشکین و معطر

بسی شد، بر فراز شاخساران
زمرد، همسر یاقوت احمر

یکی از ماندگارترین اشعار پروین اعتصامی :

بس سقف شد خراب و نگشت آسمان خراب
بس عمر شد تمام و نشد روز و شب تمام

منشین گرسنه کاین هوس خام پختن است
جوشیده سالها و نپختست این طعام

بگشای گر که زنده‌دلی وقت پویه چشم
بردار گر که کارگری بهر کار گام

در تیرگی چو شب پره تا چند می پری
بشناس فرق روشنی ای دوست از ظلام

ای زورمند، روز ضعیفان سیه مکن
خونابه می‌چکد همی از دست انتقام

از شعرهای دلنشین پروین اعتصامی

به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر
که هر که در صف باغ است صاحب هنریست

بنفشه مژدهٔ نوروز میدهد ما را
شکوفه را ز خزان وز مهرگان خبریست

بجز رخ تو که زیب و فرش ز خون دل است
بهر رخی که درین منظر است زیب و فریست

جواب داد که من نیز صاحب هنرم
درین صحیفه ز من نیز نقشی و اثریست

میان آتشم و هیچگه نمیسوزم
هماره بر سرم از جور آسمان شرریست

علامت خطر است این قبای خون آلود
هر آنکه در ره هستی است در ره خطریست

بریخت خون من و نوبت تو نیز رسد
بدست رهزن گیتی هماره نیشتریست

خوش است اگر گل امروز خوش بود فردا
ولی میان ز شب تا سحر گهان اگریست

از آن، زمانه بما ایستادگی آموخت
که تا ز پای نیفتیم، تا که پا و سریست

یکی نظر به گل افکند و دیگری بگیاه
ز خوب و ز شب چه منظور، هر که را نظریست

نه هر نسیم که اینجاست بر تو میگذرد
صبا صباست، به هر سبزه و گلش گذریست

میان لاله و نرگس چه فرق، هر دو خوشند
که گل بطرف چمن هر چه هست عشوه‌گریست

تو غرق سیم و زر و من ز خون دل رنگین
بفقر خلق چه خندی، تو را که سیم و زریست

ز آب چشمه و باران نمی‌شود خاموش
که آتشی که در اینجاست آتش جگریست

هنر نمای نبودم بدین هنرمندی
سخن حدیث دگر، کار قصه دگریست

گل از بساط چمن تنگدل نخواهد رفت
بدان دلیل که مهمان شامی و سحریست

تو روی سخت قضا و قدر ندیدستی
هنوز آنچه تو را مینماید آستریست

از آن، دراز نکردم سخن درین معنی
که کار زندگی لاله کار مختصریست

خوش آنکه نام نکوئی بیادگار گذاشت
که عمر بی ثمر نیک، عمر بی ثمریست

کسیکه در طلب نام نیک رنج کشید
اگر چه نام و نشانیش نیست، ناموریست

شعری برای استقبال از بهار از پروین اعتصامی :

بتن پوشید گل، استبرق سرخ
بسر بنهاد نرگس، افسر زر

بهاری لعبتان، آراسته چهر
بکردار پریرویان کشمر

چمن، با سوسن و ریحان منقش
زمین، چون صحف انگلیون مصور

در اوج آسمان، خورشید رخشان
گهی پیدا و دیگر گه مضمر

فلک، از پست رائیها مبرا
جهان، ز الوده کاریها مطهر

بی پدر

بر سر خاک پدر دخترکی * صورت و سینه به ناخن میخست

 که نه پیوند و نه مادر دارم * کاش روحم به پدر میپیوست

 گریه‌ام بهر پدر نیست که او * مرد و از رنج تهیدستی رست

 زان کنم گریه که اندر یم بخت * دام بر هر طرف انداخت گسست

 شصت سال آفت این دریا دید * هیچ ماهیش نیفتاد به شست

 پدرم مرد ز بی‌ دارویی * وندرین کوی سه داروگر هست

 دل مسکینم از این غم بگداخت * که طبیبش بر بالین ننشست

 سوی همسایه پی نان رفتم * تا مرا دید ، در خانه ببست

 همه دیدند که افتاده ز پای * لیک روزی نگرفتندش دست

 آب دادم به پدر چون نان خواست * دیشب از دیده من آتش جست

 هم قبا داشت ثریا ، هم کفش * دل من بود که ایام شکست

 این همه بخل چرا کرد ، مگر * من چه میخواستم از گیتی پست

 سیم و زر بود ، خدائی گر بود آه از این آدمی دیوپرست

 زنده یاد پروین اعتصامی :

زنده یاد پروین اعتصامی

روحش شاد

به سوزنی ز ره شکوه گفت پیرهنی

خواجه حافظ شیرازی :

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب
چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را

ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است
به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را

من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را

اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را

حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو
که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را

غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ
که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

زنده یاد پروین اعتصامی :

بالابلند عشوه گر نقش باز من
كوتاه كرد قصه ي زهد دراز من

ديدي دلا كه آخر پيري و  زهد و علم
با من چه كرد ديده ي معشوقه باز من

مي ترسم از خرابي ايمان كه مي برد
محراب ابروي تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق
غمّاز بود اشك و عيان كرد راز من

مست ست يار و ياد حريفان نمي كند
ذكرش به خير ساقي مسكين نواز من

يا رب كي آن صبا بوزد كز نسيم آن
گردد شمامه ي كرمش كار ساز من

نقشي بر آب مي زنم از گريه حاليا
تا كي شود قرين حقيقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده زنان گريه مي كنم
تا با تو سنگدل چه كند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو كاري نمي رود
هم مستي شبانه و راز و نياز من

حافظ ز گريه سوخت بگو حالش اي صبا
با شاه دوست پرور دشمن گداز من
حافظ

خواجه حافظ شیرازی

گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

آیین تقوا ما نیز دانیم

لیکن چه چاره با بخت گمراه

ما شیخ و واعظ کمتر شناسیم

یا جام باده یا قصه کوتاه

من رند و عاشق در موسم گل

آن گاه توبه استغفرالله

مهر تو عکسی بر ما نیفکند

آیینه رویا ، آه از دلت آه

حافظ چه نالی گر وصل خواهی

خون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه

یکی از بهترین غزلیات حافظ شیرازی :

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست

آن جا جز آن که جان بسپارند چاره نیست



هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود

در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست



ما را ز منع عقل مترسان و می بیار

کان شحنه در ولایت ما هیچ کاره نیست



از چشم خود بپرس که ما را که می‌کشد

جانا گناه طالع و جرم ستاره نیست



او را به چشم پاک توان دید چون هلال

هر دیده جای جلوه آن ماه پاره نیست



فرصت شمر طریقه رندی که این نشان

چون راه گنج بر همه کس آشکاره نیست



نگرفت در تو گریه حافظ به هیچ رو

حیران آن دلم که کم از سنگ خاره نیست

چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

 نفس به بوی خوشش مشکبار خواهم کرد

 به هرزه بی می و معشوق عمر می‌گذرد

بطالتم بس ، از امروز کار خواهم کرد

هر آبروی که اندوختم ز دانش و دین

نثار خاک ره آن نگار خواهم کرد

چو شمع ، صبحدمم شد ز مهر او روشن

 که عمر در سر این کار و بار خواهم کرد

 به یاد چشم تو خود را خراب خواهم ساخت

بنای عهد قدیم استوار خواهم کرد

صبا کجاست که این جان خون گرفته چو گل

فدای نکهت گیسوی یار خواهم کرد

 نفاق و زرق نبخشد صفای دل حافظ

طریق رندی و عشق اختیار خواهم کرد

از : حافظ

دل مــی‌رود ز دستــــم‌، صــاحبــدلان خـــدا را

 دردا کــه راز پنهـــان خواهـــد شد آشکـــارا 

کشتـی شکستگـانیم ای بــاد شرطه برخیـز

 بــــاشـــد کــــه بــاز بینیـــم دیــدار آشنـا را  

ده روزه مهـــر گــردون افسانه است و افسون

 نیکــــی بــــه جـــای یاران فرصت شما یارا  

در حلقـــه گــل و مل خوش خواند دوش بلبل

هــــات الصبـــوح هبـــوا یـــا ایهــا السُّکارا 

ای صـــاحب کـــرامت، شکــــرانـــه سـلامــت

روزی  تفقـــــدی  کــــن، درویش ِ بینـــوا را  

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حـرف است 

بـــا دوستـــان مروت، بـــا دشمنـــان مدارا 

درکـــوی نیک نــــامی مــــا را گــــذر ندادنـــد،

گــــر تـــــو نمی‌پسنـدی، تغییر کـن قضا را  

آن تلــخ‌‌وش کـــه صوفی ام الخبائثش خوانـد،

 اشهـــی لنــا و احـــلی من قُبلـــة العـــذارا 

هنگـــام تنگدستی در عیش کوش و مستی،

کاین کیمیـــای هستـی قـارون کند گدا را 

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد،

 دلبر که در کــف او، موم است سنگ خارا 

آیینـــه سکنـــــدر ، جام  ِ مــی اســـت بنـــگر 

تــــا بــــر تــو عـرضه دارد، احوال ملک دارا 

ترکان ِ پــــارسی گــــو بخشندگان ـ عمـــرند

ســــاقی بــــده بشـارت، رندان پارسا را 

حافـــظ بـــه خود نپوشیـــد ایـن خرقه می‌ آلود

 ای شیخ پاک دامن! معــــذور دار مـــا را   

.

از : خواجه حافظ شیرازی