دوبیتی های بابا طاهر همدانی : خوشا آنانکه الله یارشان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی
|
||
خوشا آنانکه دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی
|
دلم میل گل باغ ته دیره | درون سینهام داغ ته دیره | |
بشم آلاله زاران لاله چینم | وینم آلاله هم داغ ته دیره |
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم | به دریا بنگرم دریا ته وینم | |
بهر جا بنگرم کوه و در و دشت | نشان روی زیبای ته وینم |
غمم غم بی و همراز دلم غم | غمم همصحبت و همراز و همدم | |
غمت مهله که مو تنها نشینم | مریزا بارک الله مرحبا غم |
غم و درد مو از عطار واپرس | درازی شب از بیمار واپرس | |
خلایق هر یکی صد بار پرسند | تو که جان و دلی یکبار واپرس |
دلت ای سنگدل بر ما نسوجه | عجب نبود اگر خارا نسوجه | |
بسوجم تا بسوجانم دلت را | در آذر چوب تر تنها نسوجه |
خوشا آندل که از غم بهرهور بی | بر آندل وای کز غم بیخبر بی | |
ته که هرگز نسوته دیلت از غم | کجا از سوته دیلانت خبر بی |
ته که ناخواندهای علم سماوات | ته که نابردهای ره در خرابات | |
ته که سود و زیان خود ندانی | بیاران کی رسی هیهات هیهات |
خدایا داد از این دل داد از این دل | نگشتم یک زمان من شاد از این دل | |
چو فردا داد خواهان داد خواهند | بر آرم من دو صد فریاد از این دل |