فانتزی من اینه

یکی از فانتزی ترین فانتزیای من اینه:
قد بلند، یه ریش سه تیغ کرده، کت و شلوار آنچنانی، کروات، خلاصه شیک شیک،
برم توی سازمان ملل، همون جا که هاله ی نور رو دیدند! و به زبان انگلیسی خیلی سلیس و روان در مورد ایران و ایرانی صحبت کنم. بگم چقدر ایرانی ها بزرگ و با غیرتند، بگم که استعدادهائی دارند که به جرات جز بهترین هاست و از خوبی هاشون بگم و از تاریخ پر غرور اش...
بعد کل سران دنیا از صندلی هاشون بلند بشند و منو تشویق کنند.
منم و آروم آروم نوشته هام رو جمع کنم و از پله ها بیام پائین و برم سمت صندلی ام
در حالیکه همه دارند تشویق ام می کنند.

(البته در چنین مواقعی منو تشویق نمی کنند بلکه ایران و ایرانی واقعی رو تشویق می کنند)