|
دوبیتی های بابا طاهر همدانی : خوشا آنانکه الله یارشان بی بحمد و قل هو الله کارشان بی
|
||
|
خوشا آنانکه دایم در نمازند بهشت جاودان بازارشان بی
|
| دلم میل گل باغ ته دیره | درون سینه‌ام داغ ته دیره | |
| بشم آلاله زاران لاله چینم | وینم آلاله هم داغ ته دیره |
| به صحرا بنگرم صحرا ته وینم | به دریا بنگرم دریا ته وینم | |
| بهر جا بنگرم کوه و در و دشت | نشان روی زیبای ته وینم |
| غمم غم بی و همراز دلم غم | غمم همصحبت و همراز و همدم | |
| غمت مهله که مو تنها نشینم | مریزا بارک الله مرحبا غم |
| غم و درد مو از عطار واپرس | درازی شب از بیمار واپرس | |
| خلایق هر یکی صد بار پرسند | تو که جان و دلی یکبار واپرس |
| دلت ای سنگدل بر ما نسوجه | عجب نبود اگر خارا نسوجه | |
| بسوجم تا بسوجانم دلت را | در آذر چوب تر تنها نسوجه |
| خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی | بر آندل وای کز غم بی‌خبر بی | |
| ته که هرگز نسوته دیلت از غم | کجا از سوته دیلانت خبر بی |
| ته که ناخوانده‌ای علم سماوات | ته که نابرده‌ای ره در خرابات | |
| ته که سود و زیان خود ندانی | بیاران کی رسی هیهات هیهات |
| خدایا داد از این دل داد از این دل | نگشتم یک زمان من شاد از این دل | |
| چو فردا داد خواهان داد خواهند | بر آرم من دو صد فریاد از این دل |
از دوبیتی های باباطاهر