|
دوبیتی های بابا طاهر دلم میل گل باغ ته دیره |
درون سینه‌ام داغ ته دیره |
|
| بشم آلاله زاران لاله چینم | بوینم آلاله هم داغ ته دیره |
***
| به صحرا بنگرم صحرا ته وینم | به دریا بنگرم دریا ته وینم | |
| بهر جا بنگرم کوه و در و دشت | نشان روی زیبای ته وینم |
***
| غمم غم بی و همراز دلم غم | غمم همصحبت و همراز و همدم | |
| غمت مهله که مو تنها نشینم | مریزا بارک الله مرحبا غم |
***
| غم و درد مو از عطار واپرس | درازی شب از بیمار واپرس | |
| خلایق هر یکی صد بار پرسند | تو که جان و دلی یکبار واپرس |
***
| دلت ای سنگدل بر ما نسوجه | عجب نبود اگر خارا نسوجه | |
| بسوجم تا بسوجانم دلت را | در آذر چوب تر تنها نسوجه |
***
| خوشا آندل که از غم بهره‌ور بی | بر آندل وای کز غم بی‌خبر بی | |
| ته که هرگز نسوته دیلت از غم | کجا از سوته دیلانت خبر بی |
***
| یکی درد و یکی درمان پسندد | یک وصل و یکی هجران پسندد | |
| من از درمان و درد و وصل و هجران | پسندم آنچه را جانان پسندد |
***
| ته که ناخوانده‌ای علم سماوات | ته که نابرده‌ای ره در خرابات | |
| ته که سود و زیان خود ندانی | بیاران کی رسی هیهات هیهات |
***
| خدایا داد از این دل داد از این دل | نگشتم یک زمان من شاد از این دل | |
| چو فردا داد خواهان داد خواهند | بر آرم من دو صد فریاد از این دل |
***
| دلا خوبان دل خونین پسندند | دلا خون شو که خوبان این پسندند | |
| متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست | گروهی آن گروهی این پسندند |
***
| دلا پوشم ز عشقت جامه‌ی نیل | نهم داغ غمت چون لاله بر دیل | |
| دم از مهرت زنم همچون دم صبح | وز آن دم تا دم صور سرافیل |
***
| بی ته اشکم ز مژگان تر آیو | بی ته نخل امیدم نی بر آیو | |
| بی ته در کنج تنهایی شب و روز | نشینم تا که عمرم بر سر آیو |
***
| به والله و به بالله و به تالله | قسم بر آیه‌ی نصر من الله | |
| که دست از دامنت من بر ندارم | اگر کشته شوم الحکم لله |
***
| دلی همچون دل نالان مو نه | غمی همچون غم هجران مو نه | |
| اگر دریا اگر ابر بهاران | حریف دیده‌ی گریان مو نه |
***
| من آن مسکین تذروبی پرستم | من آن سوزنده شمع بی‌سرستم | |
| نه کار آخرت کردم نه دنیا | یکی خشکیده نخل بی‌برستم |
***
| مکن کاری که پا بر سنگت آیو | جهان با این فراخی تنگت آیو | |
| چو فردا نامه خوانان نامه خونند | تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو |
***
| غم عالم نصیب جان ما بی | بدور ما فراغت کیمیا بی | |
| رسد آخر بدرمان درد هرکس | دل ما بی که دردش بیدوا بی |
***
| خوشا آنانکه هر شامان ته وینند | سخن با ته گرند با ته نشینند | |
| مو که پایم نبی کایم ته وینم | بشم آنان بوینم که ته وینند |
***
| دو زلفانت گرم تار ربابم | چه میخواهی ازین حال خرابم | |
| ته که با مو سر یاری نداری | چرا هر نیمه شو آیی بخوابم |
***
| بیا یک شو منور کن اطاقم | مهل در محنت و درد فراقم | |
| به طاق جفت ابروی تو سوگند | که همجفت غمم تا از تو طاقم |
***
| دو چشمم درد چشمانت بچیناد | مبو روجی که چشمم ته مبیناد | |
| شنیدم رفتی و یاری گرفتی | اگر گوشم شنید چشمم مبیناد |
***
| عزیزا کاسه‌ی چشمم سرایت | میان هردو چشمم جای پایت | |
| از آن ترسم که غافل پا نهی تو | نشنید خار مژگانم بپایت |
***
| زدست دیده و دل هر دو فریاد | که هر چه دیده بیند دل کند یاد | |
| بسازم خنجری نیشش ز فولاد | زنم بر دیده تا دل گردد آزاد |
از دوبیتی های باباطاهر