در ستاره بارانِ میلادت میان احساس من تا حضور تو حُبابی است از جنس هیچ . . .
از دستان من تا لمس نگاه تو آسمانی است به بلندای عشق . . .
جشن میلادت را به پرواز می روم . . .
دراین خانگی ترین آسمانِ بی انتها . . .
آسمانی که نه برای من ، نه برای تو ، که تنها برای ” ما ” آبیست . . .!!
مطالب مرتبط
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی